Toch zul je op een gegeven moment zelf op pad gaan, om jouw weg te ontdekken…
De waarheid als overval
Als er iemand is overleden van wie je met hart en ziel hebt gehouden, dan duurt het even voordat het tot je doordringt dat het echt waar is. Je hoofd weet het wel, natuurlijk, maar met je gevoel kun je er niet bij. De waarheid komt in kleine stapjes. Die waarheid dat jouw liefste echt dood is, kan je dan voor de tweede keer overvallen. Zozeer zelfs, dat je in die diepe put terecht komt.
Wat dan absoluut niet helpt, is dat je van andere mensen hoort dat het wel weer goed komt. Natuurlijk is dat goed bedoeld, maar jij kunt het nu niet horen. Jij bent namelijk in het donker beland. Je kunt je leeg en eenzaam voelen, de hele wereld kan je wellicht gestolen worden. Want jij bent je liefste kwijt. Vanbinnen wil je het wel uitschreeuwen, maar aan de buitenkant ben je stil. Je weet niet hoe je verder moet. Het liefst zou je met je liefste willen meereizen. Naar daar waar hij of zij nu is, waar dat dan ook mag zijn.
“Ik wil met je mee, ook al weet ik niet waar je bent”
Dat hoor ik ook wel eens van mensen die bij mij in de praktijk komen. Onlangs nog van een vrouw die lang voor haar zieke partner had gezorgd voordat hij overleed. “Ik heb drie jaar lang niets anders gedaan. Nu lijkt mijn leven niets meer voor te stellen en wil ik niets liever dan hem achterna gaan.” Of de man die zestig jaar getrouwd was met zijn lieve vrouw toen ze onverwacht overleed. “Ik kan en wil niet zonder haar.”
Als we dergelijke uitspraken horen, dan schrikken we daar vaak van. We zijn bang dat degene die achterblijft gaat doen wat hij of zij zegt. Meestal is daar geen reden voor. Er is op dat moment geen uitweg uit de diepe put. Vanbinnen ben je een stuk met je liefste overledene meegereisd. Dat stuk heb je terug te halen. Jouw taak is hier op aarde, hoe moeilijk dat wellicht ook is.
Lichtpuntjes zoeken
Ook al sta je met het verlies op, ben je er de hele dag mee bezig en ga je er weer mee naar bed, ergens in die 24 uur van de dag dient zich tenminste één lichtpuntje aan. Hoe klein ook. Een lichtpuntje dat je waarschijnlijk gemakkelijk over het hoofd ziet, juist omdat het zo klein is. Ook in een donkere put wennen je ogen langzaam aan het donker. Dan zie je dingen die je niet zag toen je er pas was. Kijk maar eens rond.
Kijk bijvoorbeeld eens naar de dag van vandaag. Wat is er allemaal gebeurd, bij alle pijn en hoe ellendig je je ook voelt. Was er fijn en onverwacht bezoek, een mailtje, appje of telefoon? Kreeg je een knuffel net toen je het zo nodig had? Voelde je de zon op je gezicht? Voelde je je liefste even heel dicht bij je?
Zoek je lichtpuntjes! Als je zoekt, laten ze zich vinden. Verzamel ze, door ze op briefjes of in een dagboek te schrijven. Pak ze er zo nu en dan weer even bij… o ja, toen… en zo zullen er steeds meer lichtpuntjes ontstaan.
Meer weten over omgaan met verlies en rouw?
Heb je een vraag over (aanstaand) verlies, door o.a. overlijden, scheiding, ziekte, verlies van werk? Voel jij je zo ellendig en diep in de put dat je er zelf niet meer uitkomt? Trek dan alsjeblieft aan de bel. Bel of mail dan voor een kosteloos en verhelderend kennismakingsgesprek: info@brightblue-coaching.nl of tel. 06-12949654, ook voor de nieuwsbrief.
